Przemysław Staroń został uhonorowany nagrodą Nauczyciela Roku 2018. Po odebraniu statuetki powiedział, że był nominowany wcześniej, ale dopiero dziś „zrzucił pelerynę niewidkę” i jest człowiekiem kompletnym i wiarygodnym. Po chwili zaprosił na scenę swojego partnera.
Nauczyciel filozofii, wiedzy o kulturze i etyki – Przemysław Staroń z II Liceum Ogólnokształcącego w Sopocie został Nauczycielem Roku 2018. Nagroda jest przyznawana pedagogom , dla których praca jest pasją i którzy dzięki swojej osobowości potrafią dotrzeć z wiedzą do każdego ucznia. Organizatorem plebiscytu jest „Głos Nauczycielski”.
Spośród setki zgłoszeń, do ścisłego finału zakwalifikowało się 13 nauczycieli z całego kraju. – Są to nauczyciele wybitni, wyróżniający się, tacy, którzy potrafią nawiązać znakomity kontakt z młodzieżą. Dzielą się wiedzą i potrafią kształcić zgodnie z wyzwaniami współczesnego świata. Łączy ich pasja i zaangażowanie przez duże Z – mówił redaktor naczelny „Głosu Nauczycielskiego” Jakub Rzekanowski.
Zrzucił pelerynę niewidkę
Staroń po odebraniu nagrody mówił, że najważniejsze w pracy jest słuchanie uczniów i to, żeby uczeń na lekcjach czuł się ważny. W pewnym momencie laureat nawiązał do cyklu książek o Harrym Potterze.
Wszystko w „Harrym Potterze” rozegrało się wokół insygniów śmierci. Peleryny niewidki, którą zrzuciłem. Cztery lata temu stałem tu wśród nominowanych i dzięki Bogu, że nie zostałem Nauczycielem Roku. Wtedy nauczycielem roku zostałby człowiek, który nie jest kompletny, nie jest spójny, nie jest autentyczny i wiarygodny
– powiedział. Zrzuceniem peleryny niewidki był coming out, którego nauczyciel dokonał przed dwoma laty. Staroń poprosił, by podeszli do niego bliscy, w tym partner. – A teraz już z pierwszym insygnium się uporałem. Jeżeli państwo czytaliście „Harry’ego Pottera”, pamiętacie, że było też drugie insygnium, to był kamień wskrzeszenia. Harry użył go w momencie, kiedy szedł do Zakazanego Lasu, i wtedy wokół niego pojawili się bliscy.
I ja bym chciał teraz poprosić wszystkich was, którzy tutaj przyjechaliście ze mną. Chodźcie tutaj, chodźcie, nie bójcie się, najwyżej mi zabiorą tytuł. Rodziców, mojego partnera, moją siostrę, szwagra, przyjaciół
– wymieniał poruszony Staroń. W rozmowie z nami doprecyzował, że żart o zabraniu tytułu nie dotyczył coming outu, a po prostu zaproszenia na scenę bliskich, co nie jest standardową praktyką laureatów konkursu.
Szkoły na medal
Jury przyznało też dwa wyróżnienia. Trafiły do Magdaleny Fortunki z Zespołu Szkół Specjalnych i do Anity Plumińskiej-Mieloch z Zespołu Szkół w Luboniu. Anita Plumińska-Mieloch, która uczy historii, mówiła że w swojej pracy pokazuje, jak spełniać marzenia. – W oświacie nie ma rzeczy niemożliwych. Zorganizowanie imprezy dla tysiąca osób, jeżeli to jest na przykład żywa lekcja historii dla wszystkich lubońskich szkół, to jest coś, co można zrobić. Wydawanie serii publikacji dla uczniów, gdzie oni sami piszą prozę, poezję, to coś, co można zrobić. Chciałabym, żeby moi uczniowie wiedzieli o tym, że marzenia się po postu spełnia – mówiła wyróżniona nauczycielka.
Każda ze szkół, której nauczyciele zostali nominowani do nagrody, otrzymała też tytuł „Szkoły na medal”.
Źródło: wiadomosci.gazeta.pl