Porządek narodzin to szczegół, który zawsze uważany był za ważny czynnik rozwoju osobowości. Kolejność urodzenia często wpływa na związek z rodzicami, Twoją zdolność do dbania o siebie, a nawet wyznawanych przekonań i wartości.
Oczywiście, nie każdy będzie pasował idealnie do wskazanych typów osobowości, ale kilka kluczowych cech można określić, patrząc na to w jakiej kolejności się narodziłeś.
Pierworodni
Uważa się, że pierwsze urodzone dziecko jest bardziej ambitne i dominujące. Świeżo upieczeni rodzice chcą wszystkiego, co najlepsze dla swojego pierwszego dziecka, ponieważ rodzicielstwo jest dla nich ogromną nowością. Aktywnie angażują się w nauczanie ich nowych pojęć i są bardzo zaangażowani… aż do pojawienia się następnego dziecka.
Ponieważ pierworodni otrzymali ten entuzjastyczny początek w życiu, mają tendencję do przenoszenia go w dorosłe życie. Dominują w grupie, ponieważ musieli walczyć o uwagę rodziców, gdy pojawiły się młodsze dzieci. Pierworodni są zazwyczaj bardzo odpowiedzialni, ponieważ z reguły ich obowiązkiem była opieka nad młodszym rodzeństwem. To wszystko może stworzyć determinację, aby radzić sobie z życiem samemu, a nie prosić nikogo o pomoc.
Osobowość średniego dziecka
Stereotyp zaniedbanego dziecka średniego jest w większości przypadków prawdziwy. Dzieci średnie są ignorowane przez rodziców, którzy są zbyt zajęci. Do tego dochodzi fakt, iż średnie dzieci noszą ubrania po starszych, a swoje zabawki muszą oddawać młodszym.
Mają tendencję do bycia o wiele bardziej niezależnymi od rodzeństwa. Są też głosem dyplomacji w grupie, prawdopodobnie dlatego, że są przyzwyczajeni do rozstrzygania walk między pozostałymi członkami ich rodziny. Dzieci średnie przechodzą przez okres buntu stosunkowo wcześnie, starając się zwrócić na siebie uwagę rodziców. Dobrze nawiązują kontakty z rówieśnikami i są zazwyczaj bardziej wyluzowani niż pierworodni. Zwykle problemy rozwiązują się przez wkroczenie w dorosłość, kiedy czują się dobrze w grupie i odnajdują swoje miejsce na świecie.
Najmłodsi w rodzeństwie
Najmłodsze dzieci, pomimo bycia pupilkiem rodziny, są często najmniej odpowiedzialne. Są rozpieszczani przez rodziców i stają się “wiecznymi dziećmi”. Rzadko mają okazję do wykazywania się odpowiedzialnością, ale mają więcej przywilejów niż ich rodzeństwo.
Przez postawę najmłodszych jest ciężko osiągnąć kompromisy w grupie, ponieważ są bardzo przyzwyczajeni do tego, że zawsze otrzymują to czego pragną. Najmłodsi nie są tak otwarci jak średnie dzieci. Trudniej im wyjść z domu i być niezależnymi, bo zawsze mieli kogoś, kto robił dla nich wszystko. Najmłodsze dzieci rzadko zostają dobrymi szefami, gdyż nie potrafią wprowadzić w zespole dyscypliny. Sukcesy odnoszą raczej dzięki kreatywności i urokowi.
Jedynaki
Jedynaki są swego rodzaju połączeniem trzech poprzednich typów. Otrzymują wszystkie obowiązki pierworodnego, niezależność dziecka w średnim wieku i uwagę najmłodszego dziecka. Ale poza tym, dzieci te mają tendencję do bycia najbardziej dojrzałymi, ponieważ spędzają najwięcej czasu z dorosłymi.
Rzadko są one wykluczane z rozmów dorosłych ludzi, dzięki czemu uczą się myśleć bardziej logicznie i racjonalnie. Nie mają problemu z własnym życiem, ponieważ starają się dbać o siebie. Jedynym minusem bycia jedynakiem jest to, że nie posiadanie rodzeństwa może utrudniać im towarzyskość lub kompromis w grupie.
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.